Het Nivonhuis de "Hondsrug" in Noordlaren staat in ieder geval nog op zijn plek.
Beginnen met een kopje koffie op het startpunt leek me niet zo'n goed plan. Voor
de voortgang. Op pad dus. Nauwelijks een kilometer gelopen en het eerste teken
dat het hier met wandelpaden een drukte van belang is geworden. Niet lang erna
een witrode lange afstandwandelpad routemarkering van 1984. Het Nivon plakte er
toen een aantal jaren een rode N bij als teken dat zij het pad onderhielden. Voor
het Pieterpad wordt de wit-rode sticker nog steeds gebruikt. Het Drenthepad heeft
sinds 1995 een geelrode streekpad sticker. Theorie.
Al snel volgde het stroomdal van de Drentse Aa. Drenthe op zijn mooist.
Zonovergoten. Lange zandwegen en prachtige tussendoorkijkjes. De Drentse Aa,
watert via Groningen en Zoutkamp in de Noordzee. Het bekende wandelbruggetje
en na enig doorlopen, aangekomen in Gasteren. Koffie met appelgebak ging er wel
in. Ware het niet dat het café met terras gesloten was. Gasteren is een dorpje met
typische Drentse boerderijtjes. Verder een gekke eikenboom gezien. Een
prehistorische grafheuvel op het Balloërveld, met daarnaast de Middeleeuwse
snelweg Groningen-Coevorden. Het kerkje van Rolde fungeerde destijds als
baken. Omdat het wat hoger ligt, was het van veraf te zien. Alleen niet op de foto
natuurlijk. Een koe die niet aan de kant wil. Het kerkje werd na wat doorlopen
beter zichtbaar en Rolde onder klokgelui binnengelopen.
De route was nog prima te doen. Eén keer een bordje Privé terrein en enkele
ondergeploegde zandweg. Morgen verder.